ย่างเข้าเดือนสุดท้ายปลายปีทีไร ทุกคนมักใช้เวลาทบทวนตัวเอง สิ่งดี ๆ ก็เก็บไว้ สิ่งเลวร้ายก็ปลงให้ตกและปล่อยผ่านไป ต่างตั้งความคาดหวังต่อปีใหม่ที่กำลังมาถึงว่าจะมีบททดสอบแสนท้าทายอะไรบ้าง แต่กับปี 2020 แสนพิเศษนี้ ไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะท้าทาย “มาก” เป็นพิเศษขนาดนี้

บททดสอบนี้ชื่อ “Covid-19”

โผล่มาแบบป๊อบอัพควิซจนอยากจะด่าอาจารย์ว่าไม่บอกก่อน แถมบังคับสอบทุกคน เหลือบดูอาจารย์เองก็ต้องกุมหัวทำข้อสอบด้วย

“ช็อก” ทุกคนรู้สึกไม่ต่างกัน

ณ วันนี้ แม้ไม่ต้องพึ่งนักวิเคราะห์ก็คงพอบอกได้ว่าทุกภาคส่วนทั้งรัฐบาล เอกชน ประชาชนทั่วไป โดนผลกระทบ (มาก) หมด โดยเฉพาะในด้านการเงิน ทุกภาคส่วนพยายามปรับตัว งัดเอามาตรการทุกกระบวนท่ามาใช้ในสถานการณ์ที่พิเศษเช่นนี้

โชคร้าย…เราหนีไม่พ้นเศรษฐกิจถดถอยเป็นแน่

คำถามที่เรียกความใคร่รู้ของทุกคนตอนนี้คงเป็น…

มันจะถดถอยมากขนาดไหน?

ไม่รู้ ไม่มีใครตอบได้

และคิดว่าไม่มีใครจะตอบคำถามนี้ได้ถูกต้อง เพราะทุกอย่างตอนนี้มันไม่แน่นอนเอาเสียเลย

ขนาดตอนนี้ภาครัฐออกนโยบายลดดอกเบี้ยเพื่อกระตุ้นการลงทุนด้วยดอกเบี้ยต่ำเตี้ย ไหนยังจะราคาน้ำมันที่ลดลงต่อเนื่อง ซึ่งปกติเรียกให้คนออกเดินทางจับจ่ายใช้สอยกันมันส์มือ แต่ตอนนี้กลับเงียบเป็นเป่าสาก

คนเรืออย่างเรา ๆ ก็พบความไม่แน่นอนของชีวิต เพราะท่าเรือแต่ละแห่งมีมาตรการรับมือแตกต่างกัน บางแห่งรับพิจารณารับเรือเทียบท่าเป็นเคสบายเคสไป บางที่ให้กักตัวทุกคนไว้บนเรือก่อน 14 วัน และสุดโต่งไปเลยคือปฏิเสธไม่ให้ใครลงจากเรือเลย สุดท้ายผู้ที่รับบทหนักที่สุดก็คือคนเรือที่ต้องแกร่วอยู่บนเรือแบบไม่ได้กลับบ้าน

มาตรการเข้มงวดในช่วงสถานการณ์ไม่ปกติเช่นนี้ก็เป็นสิ่งจำเป็น แต่อีกทางหนึ่งต้องไม่ลืมว่าสินค้า อาหาร และข้าวของเครื่องใช้บนโลกใบนี้ร่วม 90% ต้องขนส่งโดยทางทะเล พอเรือเข้าเทียบท่าได้ยากหรือไม่ได้เลย ย่อมส่งผลกระทบให้จำนวนสินค้า อาหาร และข้าวของเครื่องใช้ในประเทศขาดแคลนและไม่เพียงพอต่อความต้องการของประชาชน ซึ่งรัฐบาลบางประเทศเองรับรู้ความจริงข้อนี้ แต่ก็ยังปฏิเสธให้ชาวเรือเข้ามาอย่างสิ้นเชิง

บททดสอบครั้งนี้นับว่าหนักหน่วง ยากเย็น และสำคัญอย่างแท้จริง ตัวแปรสำคัญย่อมอยู่ที่ “เวลา”

จบเร็ว ก็ฟื้นเร็ว

จบช้า ยังมีเวลาทำใจและเตรียมตัว

แต่…เราไม่รู้จริง ๆ ว่าเมื่อไรนี่สิ เลยทำไรกันไม่ถูกนอกจากปรับตัวตามสถานการณ์เท่านั้น

อ้างอิง