โถพ่อ! พ่อไวรัสโคโรน่า 2019 ดาเมจพ่อแรงดีเหลือทน พ่นพิษไปทั่วเลยจ้ะพ่อ…เฮ้อ

วันตรุษจีนปีนี้ หรือจะของทุกปี

คนจีนหยุดยาว เป็นช่วงมหกรรมการเดินทางครั้งใหญ่…เป็นเรื่องปกติ

เพราะฉะนั้น ภาคธุรกิจขนส่งสินค้าก็เงียบเหงาตามไปบ้าง…นั่นก็เป็นเรื่องปกติ

พอพ้นช่วงตรุษจีน ทุกอย่างจะรีบาวด์กลับมา…เป็นปกติ

แต่…ปีนี้มันไม่ปกติน่ะสิ!

อยู่ ๆ ไวรัสโคโรน่าสายพันธุ์ใหม่ 2019 เกิดผุดมาจากหลุมไหนก็ไม่รู้ แถมระบาดอย่างรวดเร็ว สร้างความหวาดกลัวให้คนจำนวนมาก และที่สำคัญ เหมือนเลือกเวลาได้แบบเคราะห์ซ้ำวงการขนส่งมาก ๆ ทำให้ตรุษจีนปีนี้เป็นวันหยุดยาวที่บวกด้วยวันที่รัฐบาลจีนประกาศให้หยุดและปิด (บาง) เมืองเพื่อควบคุมการกระจายของไวรัส…หยุดโคตรยาว

หากมองในแง่ดีว่าสามารถควบคุมการแพร่กระจายได้อย่างเร็วภายในสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ได้แล้ว ทุกสิ่งอย่างคงจะคืนสู่สภาวะปกติ แต่มันไม่เป็นดั่งหวัง

สถิติเมื่อปีที่แล้วในช่วงเวลาเดียวกันนี้ มีการยกเลิกการเดินเรือเพียง 15 ครั้ง แต่ของปีนี้ปรากฎว่าทะลุไปถึง 40 ครั้ง จึงคาดหมายว่าไตรมาสแรกของปีนี้ปริมาณตู้คอนเทนเนอร์รวมที่ผ่านเข้าออกท่าเรือจะลดลง 15 เปอร์เซ็นต์

ตามอู่ต่อเรือต่าง ๆ ที่กำลังวุ่นอยู่กับการติดตั้งดัดแปลงเรือเพื่อติดตั้งสกรับเบอร์ (scrubber) กรองคาร์บอนจากไอเสียการเผาไหม้เชื้อเพลิงในเรือ มีความจำเป็นต้องปิดทำการชั่วคราวและทิ้งงานให้ค้างคา ซึ่งมีข้อมูลชี้ว่ามีเรือเข้าข่ายนี้ประมาณ 150 ลำ อีกทั้งเรือของลูกค้ารายใหม่ที่กำลังจะเข้ามารับบริการที่ทั้งอู่เก่าและใหม่ก็หยุดมาไปโดยปริยาย ทำให้รายได้ชะงักงันไปชั่วคราว

ตู้คอนเทนเนอร์ที่เข้ามาและพร้อมส่งออกในท่าเรือหลายแห่งของจีนถูกวางกลาดเกลื่อนเต็มพื้นที่ สินค้าในโกดังมีมากจนล้น

ไม่ใช่ว่าเครนและอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ท่าเรือทำงานไม่ได้หรอกนะ ตรงกันข้ามสามารถทำงานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพเลยต่างหาก และเจ้าหน้าที่ด่านศุลกากรพร้อมปฏิบัติหน้าที่

แต่เพราะรถบรรทุกไม่วิ่งต่างหาก ถนนตามเมืองถูกปิด มีการตั้งจุดตรวจมากมาย แม้จะมีการยอมให้เริ่มวิ่งได้บ้างแล้ว แต่คนขับและผู้ติดตามยังต้องได้รับการตรวจสุขภาพโดยละเอียด บางรายอาจถูกกักตัวสังเกตอาการ

พอของไม่มาและไม่ไป โรงงานต่าง ๆ จึงต้องชะลอหรือยุติการผลิตไว้ก่อน โดนผลกระทบตามกันไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

อีกฟากหนึ่งของโลกเองก็เริ่มได้รัลผลกระทบเช่นกัน ที่ท่าเรือเมืองลอสแองเจิลลิส ซึ่งปกติจะต้องพับวันกับความคับคั่งของตู้คอนเทนเนอร์จำนวนมากที่สุดของโลกตะวันตก ได้คาดหมายว่าจะเผชิญกับปริมาณที่ลดลงมากที่สุดนับตั้งแต่วิกฤตการเงินคราวก่อน สินค้าส่งออกและตู้เปล่าจะถูกวางกองเป็นพะเนิน

ถึงแม้สถานการณ์จะกลับคืนสู่ปกติ แต่มันไม่อาจทดแทนความเสียหายที่เกิดขึ้นไปแล้วได้

การจะหาลูกเรือมาทดแทนก็ดูลำบากทีเดียว เพราะลูกเรือขนส่งสินค้ากว่า 1 ใน 7 ของเป็นชาวจีน ซึ่งต้องยอมรับว่าเจ้าของเรือเกิดความลังเลในการจ้างงานจริง ๆ

เรียกได้ว่า พอจีนเป็นหวัดไอจามทีนึง ทั่วโลกก็ติดไข้ปวดหัวตัวร้อนไปตาม ๆ กันเลยทีเดียว

อ้างอิง